1953 - Augustus 1955

1953 - Augustus 1955 - 

Met Gerda was het een beetje sukkelen met ziektes en een oorontsteking, daar zijn we dan mee naar de specialist geweest.  Ik kreeg een nierontsteking en Juliette kreeg een keelontsteking en moest spuiten krijgen.  In die maand hadden we 30 briefjes van ziekenhuizen en doktors en was het wel een moeilijke periode.
Gerda ging voor de eerste maal naar school.  Dat viel tamelijk mee want ze had een vriendje van de winkel.  Mijn schoonbroer leerde me autorijden want dat kon wel eens van pas komen.  Dus 's avonds na het werk gingen dan rijden aan den Antwerp.  Ik was nogal een handige jongen en was er rap mee weg.  's Avonds hielp ik ook mee met herstellingen en leerde zodanig weer wat bij.  Rijk worden was er niet bij want het was meer vriendendienst.
Onze bekendste klant was Charel Janssens een bekend toneel en filmartiest.  Zo gingen de weken voorbij en plots stond zijn oude baas aan de deur en die vroeg "of hij aub wilde terugkomen" want hij had nieuwe tractors en geen schulden meer.  Dat lokte mijn schoonbroer wel aan.  
Hij was een goede chauffeur maar ook wel een goede mechanieker en in de garage had ik ook veel geleerd met mee te helpen aan de auto's, camions van Hercules en Mercedes.
Die baas had een grote garage in de Braziliëstraat op het eilandje.
Hij had ook 2 grote Mercedes vrachtwagens gekocht.  Naast de garage was er ook een grote woning waar we weer met zijn allen konden wonen.  Dus weer behangen en schilderen maar we zagen er toekomst in.
Gerda daar naar school.  Er was ook nog een firma Transafi en die zorgde mee voor de ladingen.  Het waren 2 broers van Leuven.  
Juliette deed zowat de conciergewerk want als er niemand was nam Juliette de telefoon op.  Ik bleef gewoon werken en mijn schoonvader ging werken bij Van de Weghe als kraanman.  Op een keer kreeg hij werk aan zee om die pier mee aan te leggen.  Het was zomer en mijn schoonvader nam zijn vrouw en Gerda mee naar de zee.  Dat was in West Kapellen.  Eerst was het een hotel maar later in een café logement.  De tijd vloog voorbij en er gebeurde altijd wel wat.  Als het druk was reed ik ook al eens mee naar de dokken om te laden of te lossen.  Terwijl wij moesten wachten leerde ik met Yvan te manoeuvreren met traktor en remork, dat was plezant.  Dries en Marie kwamen ook regelmatig op bezoek en het gebeurde dat de broer van Dries aan kaai 17 lag met een boot en dan gingen we wel eens dat schip bezoeken.  Als we blokje omwandelden waren we bijna ??? huis voor Noorse café's, Zweedse, zowat uit alle landen van zeevaarders die naar die café's kwamen.  Nooit of nooit hebben wij ons ongerust gevoeld, onze deur was dag en nacht open.  Als Marie en Dries op bezoek waren gingen we wel regelmatig naar café's waar optredens waren.  Het waren de café's Moulin Rouge, Adam en Eva en den Dove.  Het waren optredens met mooie meisjes en in het laat wel veel naakt.  Gerda ging regelmatig naar school over de Londen brug.  s' Avonds werd ze wel eens afgehaald met de auto's met Juliette en de mannen van de bureau.  Zo gingen we stilletjes naar de feestdagen toe.
In januari ging Juliette naar de doktor en het was weer zover, ze was zwanger.  Het leven ging gewoon verder maar de firma Transeurop had nooit geen geld maar altijd hoop.  Want de baas ging eens tanken in Edegem en de man aan het tankstation verwittigde hem dat hij de baas eens moest waarschuwen om te betalen want dat hij anders geen mazout meer kreeg!  De baas zie "ik zal het eens tegen den baas zeggen" en zo begon de aftakeling weer.   De deurwaarders kwamen de één na de andere maar de baas zie dat dat allemaal wel in orde zou komen.  Ook wilde men eens auto van ons in beslag nemen maar omdat we konden bewijzen dat dat mijn auto was (de auto van Charles stond op mijn naam) ging dat niet.  Ze hebben dan maar een remorque aan.  Ze zijn heel dikwijls komen opdagen maar nooit werd nog iets aangeslagen.  De baas betaalde wel heel veel domme boetes die makkelijk hadden kunnen voorkomen worden met op tijd te betalen.  Op een gegeven dag kreeg Juliette telefoon van de huisbaas en die vroeg of wij wisten dat wij het pand diende te verlaten.  De  baas had al 6 maanden zijn huur niet betaald, en het was een gerechtelijke beslissing.  De baas gaf geen gevolg aan aangetekende brieven en telefoons en zodoende was het zover gekomen.  Intussen was Juliette al 4-5m zwanger.  Op een avond was mijn moeder de krant aan het lezen en plots zat ze onder het bloed.  Direct de doktor gebeld en ze moest direct naar het ziekenhuis.  Mijn schoonbroer, ik en Juliette direct naar het ziekenhuis in de Vinckenstraat.   Vanaf dat we wisten dat Juliette zwanger was, was zij direct gestopt met roken.  Ik zie "wat gij kunt kan ik ook".  In het ziekenhuis aangekomen  werd ze direct onderzocht.  Het onderzoek gebeurde door een 5-tal verpleegsters waarvan één in verbinding stond met de doktor, anderen waren op zoek naar de hartslag van de baby.  Als men dat gevonden had, kwam de doktor en die besliste dat ze nog 4d moest blijven om de sluiting goed op te volgen en het kindje te kunnen behouden.  Ik en Charles zaten al die tijd in de wachtkamer.  Charles rookte en gaf mij ook een sigaret en zodoende ben ik terug beginnen roken.  Na 4d konden we terug naar huis maar Juliette moest het rustig aandoen.    Bij dit alles moesten we wel op zoek naar een nieuwe woonst.  Dus ik met mijn schoonmoeder met de auto op zoek naar een woonst.  Na wat zoeken vonden we een woonst in de Stanny Meeuwislei.  Aan verhuiswagen geen gebrek want we konden alles op een platte remorque kwijt.  We verhuisden zaterdags en zondags.  Volk genoeg om te verhuizen met schoonbroers en familie.  
Toen we met de eerste verhuis in de woning aankwamen zagen we dat het een zeer vochtige woning was.  We besloten het hoogstnodige uit te pakken en dan verder zoeken naar een andere woning, want om hier een pasgeboren te slapen te leggen was niet geschikt.  De kamer waar het zou moeten slapen stond de schimmel op de muren een meter hoog.  Gerda deden we niet naar school want we wisten niet wat de toekomst zou brengen en waar we terecht gingen komen.
Mijn schoonmoeder ging naar de gemeente om ons te laten overschrijven.  Ze deed dit te voet en wanneer ze terugkwam zag ze een woning te huur staan in de Eethuisstraat met een poort van een garage.  Het was 2 huizen van café de Calixberge.  Thuisgekomen vertelde ze wat ze gezien had en wij direct daar naartoe.  De eigenaar woonde er nog en het was goed onderhouden, we konden er eigenlijk direct instappen zonder veel te doen en dat hadden we nog niet meegemaakt.  Het was voor ons ideaal.  Er was een lange garage, een werkhuis en grote tuin, een groot kippenhok, een washuis, een koer en een grote veranda.  Ruime binnenplaatsen.  De slaapkamers waren op een half verdiep, kleine vensters maar groot genoeg.  Eens we dit alles gezien hadden was het gauw geklonken en legden we dit vast.  Het vorige huisje werd opgezegd en aangezien we niet uitgepakt hadden en het vervoer voor de verhuis direct aanwezig was waren we snel verhuisd zeker met alle hulp erbij.  Het eerste wat we hier kochten waren 50 bruinkippen, op aanraden van Charles zijn baas die woonde in Eeklo en die zorgde dat de 50 kippen bij ons kwamen.   Het kot voor de kippen was er al dus dat was geen probleem om die 50 kippen onder te brengen.  Kort daarop werd de transport firma verkocht aan iemand in Oostende.  Mijn schoonbroer had snel weer werk in Boechout in een houtzagerij als mechanieker.  Na verloop van tijd begonnen de koppen eieren te leggen en dat waren er veel.  Mij schoonvader en wij ook kwamen veel op café op de hoek.  En we hadden geluk want Wiske van het café kon heel veel eieren gebruiken, want in die tijd stonden op de toog van een café een pot met hard gekookte eieren die aan de klanten verkochten.  En aangezien er veel dokwerkers op café kwamen gingen de eieren snel van de hand.  Intussen was Juliette al wat dikker en zwaarder geworden.  Van toen in het ziekenhuis tot nu was alles goed verlopen.  Mijn schoonvader beloofde 500 BEF (€ 12,5) als het een jongen zou zijn.  Een in die tijd een groot bedrag.