Het is zover
Mijn allereerste blog
Ik moet wel, nadat ik mijn paps (16/11/1926!) en mijn mammie (18/11/1928!) een dagboek heb laten maken vanaf hun geboorte tot mijn leeftijd van 5j, min of meer van die leeftijd begin ik mij iets ter herinneren van mijn eigen leven :)
Vanaf dat ogenblik zou ik overnemen
Er is dus geen weg terug, geen uitvluchten meer
Idee was (is)
Mijn vader start zijn verhaal vanaf zijn geboorte tot en met de ontmoeting met mijn moeder, de trouw, de geboorte van mijn zus, mijn geboorte, want
Gene Bigger Boers zonder de Biggest Boers en dan spreken we nog niet over Big Boers en little Big Boers
maar daarover later meer :)
We vliegen erin
Pieter Boers
Loosduinen (Nederland)
16 november 1926
Ik laat mijne paps aan het woord :)
In een steeg in Loesduinen (Nederland) werd ik op 16/11/1926 geboren en om half acht lag ik al met grote mooie kijkers, te kijken in het rond. Ik was de 2de in de rij, na mijn oudste zus Neeltje en wat ik toen nog niet wist, er komt nog 1 broer Gerrit en 5 zusters bij. Bep, Annie, Ali, Corry en Irene, alsook mijn halfzus Rita.
ik groeide flink op en weet nog toen ze mijn amandelen knipten dat ik lekkere drank mocht drinken.Toen ik oud genoeg was ging ik naar school. De school was net de steeg uit en aan de andere kant van de weg. Ik heb ooit nog een foto gehad met een sneeuwbal in mijn hand. Ik was toen ongeveer 5jaar (1931) en had lang haar. Waar de foto gebleven is weet ik niet.
Toen ik 8j werd (1934) gingen we verhuizen naar een woning in een straat met 44 huizen. Aan begin van de straat is een grote speelplaats met aan de overkant opnieuw een straat met 44 huizen.
enkel families met 5 kinderen of meer mochten in deze huizen wonen, dus reken maar even uit en je kan je voorstellen dat er heel wat kinderen rondliepen.
Toen we er pas woonde stond er op de speelplein nog een boerderij. Die werd niet veel later afgebroken. Mijn vader kwam me wakker maken zodat ik dat kon zien. ik zat niet op school gezien ik de dag voordien onder een auto was gelopen en een lichte hersenschudding had opgelopen.
In de zomer speelden we veel buiten en er was altijd veel te doen met spelletjes. Iets wat me altijd is bijgebleven is touwtjespringen. Niet gewoon touwspringen, maar met zoveel mogelijk man te gelijk. Er waren altijd wel een paar grote jongens die het wel 25m lange touw draaiende hielden.
We gingen ook veel naar het strand, want dat was niet veraf. Daar deden we strandspelletjes en deugnieterij.
Als kleine jongen was ik heel verlegen, als er bezoek kwam, kroop ik onder tafel. Met ouder worden en met de neefjes erbij werden we wel wat brutaler.
De vader van mijn moeder woonde ook bij ons in en was invalide. Hij had ook een invalide wagentje dat hij met zijn handen diende te bewegen. Als we wegreden naar Monster een dorpje 5km verder stond ik tussen 2 stangen en kon zo wat meehelpen.
We reden ook door een straat waar een vrouw warm water verkocht! Mensen die het kochten deden daar hun was mee. Je kan je wel voorstellen dat er geen weelde was in die tijd.
Mijn taak was ook de wagen buiten van achter naar voor te rijden. Ik reed er ook wel eens mee rond het plein, maar dan werd opa kwaad, en als ik binnenkwam pakte hij een wandelstok met een gebogen handvat en deed die rond mijn nek om me zo bij hem te krijgen.
Mijn taak was ook om aardappelen te schillen voor heel het gezin, daarna mocht ik naar buiten met mijn Zus Neeltje. We liepen ook veel op ons handen en turnden ook wat, bijna alle meisjes en jongens konden dat! Onze nichtjes leerden wij dat ook. We stonden vroeger op om wat te oefenen en dat alles onder mekaar en zonder begeleiding. Ik hield ook witte muizen bij en toen iemand in de buurt verhuisde kreeg ik ook zijn kot en daar zaten wel een 40-tal muizen in. Er was ook een verdiep met trappen en een draaiend rad.
Ik maakte in die tijd ook vliegers en omdat mijn vader in een verffabriek werkte kon ik makkelijk gekleurde plakband bekomen om de vliegers te versieren alsook lijm om de vliegers te plakken
In het huis waren we toen met zessen. Fietsen hebben we nooit gehad! We leerden dat wel bij familie in Monster, die hadden 4 kinderen van onze leeftijd en allemaal hadden ze een fiets! Die familie was heel katholiek en op zondag mochten die kinderen niet fietsen. Wij blij want wij mochten dat wel. Zodoende leerde wij fietsen en gingen we graag op bezoek op de zondag en dit ondanks het feit dat we 5km naar Monster moesten stappen en nadien ook weer terug!
Mijn vader werkte die tijd in een verffabriek, Premier. Voor die tijd werkte hij in de tuinderij, maar mede door een vriend is hij naar de verffabriek overgestapt. Daar heeft hij zich bekwaamd tot verf samenstellen. Later kreeg hij een aanbieding om in een verffabriek ik België te gaan werken als keurden wat hij ook aanvaarde.
Voor ons was dit een hele belevenis want wij gingen naar het buitenland, in die tijd was dat kweet niet wat, want mijn opa langs vaders kant was nog nooit uit het dorp geweest en had nog nooit met de trein gereden!
Wel was er al straatverlichting in die tijd!
